Ne Kaldı Geriye? Şiiri - İsmet Ülker

Sustum…
Çünkü hangi kelime seni geri getirebilir ki?

Her harfi, gözyaşıyla ıslak cümlelerde kayboldum.
Ben seni çok sevdim…
Sen, kendini benden azade saydın.

Gidişin, bir kapı sesi kadar kısa…
Ama yankısı hâlâ dolanıyor duvarlarımda.

Her gün biraz daha çıkıyorum içimden…
Seninle kalan yanlarımı söküp atmak kolay değil.

Bir izsin artık,
Sildikçe derinleşen.
Bir sızı…
Sustukça büyüyen.

Ne kaldı geriye biliyor musun?
Adını duymamaya çalışırken
Adını içimde haykıran bir ben…
Ve sana hâlâ inanan
Kendini kandıran bir kalp…