Ne kaldı geriye.! Şiiri - Mehmet Göden

Bil artık sonbahar çaldı kapımı
Gülüp oynayacak hoş yürek kaldı
Ömür ezdi geçti baharı yazı
Gürleyip coşacak boş erek kaldı.

Göklere açılan ellerim bomboş
Dilerim tanrıdan ayakta duruş
Taşımaz bedeni ayaklar tokuş
Bir yere çökerek devrilmek kaldı.

İçimde yanıyor ateşin harı
Her gün eder oldum zararı karı
Önüme koysalar bir tarla darı
Bir lokma atacak saf merak kaldı

içtiğim su içim bir hoşa çıkar
Mey içerim sade içimi yıkar
Yemeği görünce ayağa kalkar
Zevkini alacak bir gülmek kaldı

Gezerim dünyada alem koymadan
Bilirim her yani isim saymadan
Adım okunacak kendim duymadan
Yatınca sessizce bir ölmek kaldı

Gökyüzü açılır yağmur dökülür
Yüklenir sırtıma belim bükülür
Gün gelir hayattan adım sökülür
Geriye kalacak ne gerek kaldı.

Mehmet Göden, Eylül 2020.