Ne Kaldı Elinde? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ne kaldı elinde bugüne kadar
Harcayıp gittiğin zaman içinde?
Malın, mülkün varsa; o senin değil,
Onun tek sahibi devran içinde.

Saraylar yaptınsa; pıla gidecek,
Kasırlar kurdunsa yele gidecek,
Billur havuzların sele gidecek,
Çıplak gideceksin kervan içinde.

Kıskandığın mallar edilir talan,
Mala sahip olmak bir büyük yalan,
Senin sayılır mı arkanda kalan?
Bir garip yoksulsun umman içinde.

Sımsıkı sarılma bomboş hayale,
Sonunda acırsın boş kalan ele,
Zira, gidiyorsun her gün ecele,
Hüsrana uğrarsın yalan içinde.

Bir hayır işle ki; birlikte gelsin,
Hayrın yaşadıkça adın söylensin,
Tek bir fidan dik de bir gölge versin,
Gezdir bir yoksulu mintan içinde.

Gücün yetiyorsa; yoksul evlendir,
Ya da bir ayağa bir pabuç giydir,
Düşküne, yaşlıya bir lokma yedir,
Fakiri gelin et fistan içinde.

Darda kalanların tut ellerini,
Dertli olanların dinle derdini,
Esirgeme sakın hamiyyetini,
Saklama gücünü cüzdan içinde.

Öğrenci olana koş, imdad eyle,
Bir mutsuz görürsen git de şad eyle,
Bilgisiz kalanı gör, irşad eyle,
Bekletme kudreti saman içinde.

Barlıoğlu der ki; dediğim haktır.
Sanki gelindeki teldir, duvaktır,
Aynen bal gibidir, aynen kaymaktır,
Ararsan bulursun vicdan içinde.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 398-400/412)