Yaşadık,tüketerek bulutları ve güneşi
Yaşadık,tüketerek toprakları ve denizi
Yaşadık,günleri günlere ekleyerek
ve ayları ve yılları
Ey benim insan gücüm,çelik gücüm
Çocuk demedik,kadın demedik
ve genç ve yaşlı
Tükettik birbirimizi,durmadan tükettik
Sormayacaklar mı günün birinde:
-Ey insan.!
Geriye senden ne kaldı?
Ali Hikmet Korkmaz
Canan GüleşinKayıt Tarihi : 4.1.2008 13:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
16.01.1995 Muğla Paris düşerken ben küçüktüm & Çiçekleri atomla vurdular kitabından..
![Canan Güleşin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/04/ne-kaldi-79.jpg)
Fakat şunu anladım ki çok güzel.
Yazan kalemi kutluyorum.
Nefisti. Ankara'dan tam puan.
Ey benim insan gücüm,çelik gücüm
Çocuk demedik,kadın demedik
ve genç ve yaşlı
Tükettik birbirimizi,durmadan tükettik
Sormayacaklar mı günün birinde:
-Ey insan.!
Geriye senden ne kaldı?
Dudaklarınızdan tebessüm, gönlünüzden ilham, artsın eksilmesin.
Saygılar...
Âlimoğlu
Ne kaldı?
Ve nihayet, hicaz makamındayım ömrümün
Ne nihavent kaldı ne segah.
Anlayanların sayısı bile hicaz kadar
Ne düşmanım kaldı, ne gördüm ferah…
Hey gidi günler demek geliyor içimden
Hey gidi günler..
Dört gözle beklerdik akşamları
Kapılar çalınırdı gelen dost kelamı, Allah selamı
Ve sonuna kadar açılırdı gönül kapıları….
Gürül gürül yanan kuzine sobada patlatırdık mısırı
Doyumsuz sohbetlerle yudumlardık semaver çayını
Bazen alır giderdi de hükümet verdiği ışığı
Bölemezdi kimse içimizdeki tatlı sancıyı…
Ve nihayet, hicaz makamındayım ömrümün
Ne nihavent kaldı ne segah…
Ne dost kaldı, ne gördüm ferah…
Benim gençliğimde;
Bolluk yoktu amma huzur vardı
Yokluk içinde sükut vardı
Ataya, anaya saygı vardı
Çaresizliğe rahmet vardı.
Telefon yoktu amma selam vardı
Televizyonsuz evlerde, kelam vardı
Sözünün arkasında Adam vardı
Bolluk yoktu ama bereket vardı.
Hey gidi günler demek geliyor içimden
İç çeke çeke,
Özleye özleye, hey gidi günler…
Şimdi her şey var amma;
Ne arayan ne soran kaldı,
Ne selam, ne kelam kaldı
Ne de ağız çeşnisiyle,
Yaşam kaldı…
Nede destanlaşan aşk kaldı….
Ender PEHLİVAN
09.05.2007
Yaşadık,tüketerek toprakları ve denizi
Yaşadık,günleri günlere ekleyerek
ve ayları ve yılları
Ey benim insan gücüm,çelik gücüm
Çocuk demedik,kadın demedik
ve genç ve yaşlı
Tükettik birbirimizi,durmadan tükettik
Sormayacaklar mı günün birinde:
-Ey insan.!
Geriye senden ne kaldı?
Bu duyarlı yüreğin hep sevgiyle çoşsun.
Sevgi varsa herşey tekrar geri gelir..
Kaleminiz hep bir nehir gibi çağlasın..
TÜM YORUMLAR (18)