Ne Kaldı Şiiri - Muharrem Üzümlü

Ne kaldı

Ben güzele güzel demem
Güzel benim olmayınca, demiş.
Ben de; ben güzele güzel demem.
Güzel haddini bilmeyince.

Ben herkese dost diyemem.
Dost olduğunu anlamayınca.
Ben her dostu dost sayamam
Dostluğunu göstermeyince.

Günlerdir sohbetti konumuz
Gözde ne uyku, ne de fer kaldı
Düşlüyorken, yemeği gezmeyi,
Bize yine kapris soğukluk kaldı.

Bir değer vardı dostluk denilen.
Herkese her zaman denilmeyen,
Öyle yıkıldık ki ruhen bedenen,
Ne ask, şevk ne de heyecan kaldı.

Ben kimseye küsmem ne haddime
Bu yeter barışığım ben kendimle
Kanasa da sararım gönlümü ben
Gönlümde yaralanmadık ne kaldı.

Bu davranışlar beni yere yatırdı,
İstediğim çok değil kırk satırdı.
Dostluk umutlarını tek tek bitirdi.
Ortada sadece anı, toz duman kaldı...

Biri beni hep dolmuşa bindirdi,
Yönünü de hep soğuğa döndürdü,
Artık akıbeti son darbeyi indirdi,
Ortada ne Muharrem ne ….. kaldı.

27.03.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi