Ne kaldı geriye onca sevdadan,
Üç beş kara kaştan gayrı ne kaldı.
Ömür denen altmış dönüm tarladan
Üç beş kara taştan gayrı ne kaldı.
Gül mevsimi sürer gider sandığım,
Zemheri de güneşine kandığım,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
