Ne kaldı Şiiri - Abdullah Ecevit

sanma ki unuturum, fikrim müptela kaldı.
yandım gülistan oldum, geride ziyan kaldı.
muhasibi şaşırmış, üçbeş günlük ömrümün,
ruhumu esir etmiş, zalime devran kaldı.

nihayeti gelmez mi çekilen bu çilenin,
çektikçe dolaşıyor, ömrüm hep yavan kaldı.
saadet diyarına, göçtü bütün yolcular,
benimle yön bulamaz bir asi kervan kaldı.

miyadını doldurmuş, bir deli sevdam kaldı,
mahşerde görülecek, bir garip davam kaldı,
cehennem cennet bana, gözlerinde yanmışım.
bi-ilaç yaralarım, dudağımda vah kaldı.

varsın eğlencesi, bi-çare halim olsun.
gök delinsin, yıkılsın üstüme kehkeşanlar.
yörüngesi şaşırsın, asuman çark eylesin,
hesabıma yazılmış, zarar ve ziyan kaldı.

hezeyan uykularım, uyuduğum işkence,
çür ettim sevabımı, geride günah kaldı.
adını ezberledim, lal oldum başka söze,
serzenişim halime, lisanımda ah kaldı.

ahmaklar, ahkam keser, halimden anlamazlar,
bozuldu ezberlerim, hatrımda sevdan kaldı.
deli essin ruz-i gar, yangınımı söndürsün,
yüreğimde kor ateş, böğrümde şivan kaldı.