Ne yalnızlıklar gördü bu beden,
Karşımda duruyor son nefesim, bürünmüş etten kemikten,
Saydam sanki biraz bugün içim,
Her zerrecik terk ediyor gidiyor, benden , senden,
Her zaman sormuşumdur, Ne kaldı geriye ?
Biz durmadan giderken ileriye,
Bak yine yaşlı gözleriyle hanım Zekiye,
Dur! Yeter artık, son gücümdü bu,
Ve haksız kazancınızın , son matemiydi bu...
Kayıt Tarihi : 30.3.2019 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Öldük bari toprağımızı kaliteli atın ya... sdf
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!