Ne kalabalık bu yalnızlık

yedi tepeli şehrin her tepesinden seyir
ayrı bir haz, ayrı bir romandır..
bir martının sesinden su buğusuna düşen gün,
yeşil bir tepenin şafağında mehtaba döner,
döndükçe değişir manzara..
bir tepenin hücresinde tutuklu kalmışsa yürek,
mazgal aralığından gördüğü;
sonsuza değen bir gökyüzü,
ve kimsesiz yalnız yıldızlar...
yalnızlıkta düşen,
sol yanımıza usulca sokulan umutlar
Ey yalnız, ey yalnıza giden ey yalnız kalan...
Ne kalabalık bu yalnızlık...