Bilmiyorum göğsümden kaç bin kelebek uçtuğunu.
Döner mi ki günlerim saat on iki'ye vurmadan.
Takvimin sayfalarını koparmayı bırakmam
Gidenlere engel olmuyor.
Candan bakınca dışarıya bir garip oluyorum.
Kimsesizlik ne zormuş.
Yüzüm de solmaya başladı.
Annem olsaydı hayat dökerdi üstüme.
Boğazımdaki düğümü de çözerdi.
Çok ağlıyorum;
Keşke avuttuklarından biraz ayırsaydı kenara.
Annem meğerse herkesimmiş
Şimdi bunu daha iyi anlıyorum.
Saçlarım bile terk ettiğine göre tarağımı,
Güvendiklerime ne diye şaşırıyorum.
Geceyi gündüze karıştırıp içiyorum uykuyu.
Öyle sarhoş olsam ki dinliyorum sonra.
Sahi bir de şu sonralarımız var.
Alın o sonraları en başa.
Gelip gidip candan bakmaktan bir hal oldum.
Ne kadarlığına Gelecek ki Hayat
Kayıt Tarihi : 26.10.2016 21:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!