Hayat ne kadar tuhaf değil mi?
Bir zamanlar uğrunda ölebilecek kadar sevdiğimiz birini, şimdi unutmak için geberiyoruz.
Ondan gelen bir "CANIM" mesajı kalbimizi durduracak kadar heyecanlandırırken, şimdi adını dahi görmek nefret sebebi.
Gelirken bir şey sormadıkları gibi, giderken "GİDİYORUM" ları sıralarlar boğazımıza.
Bir de "ALLAH'a emanet ol" demezler mi?
Ulan zaten başka kimimiz var ki?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta