Ne kadar tehir edeceksin!

Dalma
Artık sende derinliğe
Ömrün nihayetinde ki ürpertilerle

Aşkın
Sevda sahilinde
Umutların rengârenk çiçekler içinde

Ömür
İnsana hasredilirken
Muvazenesiz tercihler olmaz aşk için

Düşünmek
Gönül iklimine girmek
Vefayı önceleyerek sevgiyi yeşertmek

Akla gelen
Her şeyi yersiz yurtsuz
Mizandan korkusuz, akılsız izansız dileme

Sen senden
Ben enaniyetimde ki enlerden
Kalbim tuğyan ve şirkten arî olmadan gitme

Sevmek haksa
Aşk sabrın yatağında aranacaksa
Vuslat anlamlı yaşamak için nefse ruhsatsa

Hak yakmaz
Cehennem seni asla anmaz
Zebaniler senin hasretinle suhulet bulmaz

Ecirlerin
Niyetinde ki esrarın
İhsandan maada hezeyanın seni yakacaktır

Kulluğu bilmezsen
İnsanlık erdeminden nasipsizsen
Kalbi muhabbetten bedevi kimliğinde isen

Şefkati öncelemeden
Himmetini ihtiyaçlıya hasretmeden
Rızanın demiyle nefeslenmeden göçer isen

Nafile umutla
Hesapsız olan avuntularınla
Nefsin vukuatında, hayatın serencamında

İbretsiz yozluğa
Reddi mirasçılığın mahkûmluğuna
İcbar edilen o hezeyanların duvarlarında

Sen asla ağıt yakma
Arkana dönüp te gelen var mı sanma
Sen hilkatin yolculuğunda, vebalin yanında

Kabrin safi toprak
Dört duvar arasında sana yok rahat
Mazine eğil de şöyle bir bak, ölüm hakikat