Ne Kadar İnsansın Şiiri - Adem Durmazer

Ne o çok mu şaşırttı çok mu üzdü.
Yoksa kızdırdı mı seni,
Herkes gibi ayağa kalkıp kapıda karşılamayışım
Biliyorum.
Hem boyum ufak senden hem de yaşım.
Hem durumum kötü sende hem de üstüm başım.
Umurumda değil inan umurumda değil.
ne düşündüğün nasıl baktığın.
Bin kez karşılaşsak bin kez aynısını yaparım.
Çünkü İnsana değer veririm ben.
İşte budur benim saygı anlayışım.
Şu sahibi olduğun soğuk hissiz,
Kiliseye benzeyen koca ev,
Siyah renkli siyah camlı dört çeker özel yapım cip,
Sırtındaki yabancı marka çul,
Atadan kalma yüzlerce dönüm arazi
Onlarca daire ve dükkan.
Diline vurmuş sallıyor susturamıyorsun.
Ayağına vurmuş yalpalıyor dik duramıyorsun.
Tüm bunlar sadece çevrendeki dört yalakayı,
Üç beş şakşakcıyı ilgilendiriyor.
Sen onların ağasısın onlarda senin maraban.
Sen benim gözümde,
İnsanlıktan o kadar uzaksın ki,
Benim seninle hiç işim olmaz.
Bana göre biri,
El açana verdiği sadaka kadar insandır.
Ağlayan bir çocuğu güldürebildiği kadar insandır.
Bir yaşlının elini tutabildiği,
Yakınlarını ziyaret edebildiği,
Cenazeye düğüne gidebildiği kadar insandır.
Misafir olabildiği,
Misafir ağırlayabildiği kadar insandır.
Özür dileyip teşekkür edebildiği,
Başkalarının fikrine sevgisine inancına,
Saygı duyabildiği kadar insandır.
Sana söylenecek gösterecek o kadar çok şey var ki,
Ama vakit harcamaya ağız yormaya değmesin.
Bu insanlıktan uzak ortamda keyfine bak.
Ve Allah a yakın ol bana uzak.