Ne kadar da nazlı büyütülmüşsün...

Düşünceler,beyinlerde en ücra köşelerde,
Dünle giden geçmiş bugünü de götürüyor kendimizle.

Her gün aynı yerde kalmak,donmuş buz misali,
Erimeyen zamanların görmediği yeşilidir, ne kötü!

Gün gelir toprağın suyu, gökyüzünün yağmuru olursun
Sürgün yıllarının neşeli dakikalarında bir de bak mışsın
Başka bir insan olmuşsun.

İkinci şans her zaman verilmez,bilinmeyen yolların ortasında
Sen seni ısıtan güneşlerin çocuğu
Ne kadar da nazlı büyütülmüşsün...