Ne kadar da muhtaçtım yarına

Susukunluğumun iz düşümleriydi yalnız gecelerim
Bir kadındı, içimi sıkan
yüreğimi burkan
Özlüyordum
Özledikçe daha bir deliriyordum
Ne kadar da muhtaçtım yarına

Değişecekti umutlarla beslediğim hayaller
Bir başkası olacaktı
Öksüz bıraktığın omuzlarımda
Tutuklu kalmayacaktı
Sırf sana esir düşmüş bedenim
Gelemedi bir türlü muhtaç olduğum o yarın
Ne o güneş doğdu pencereme
Ne de o kuş kondu pencereme

Ben böyle kaldım
Kalakaldım
Yalnız kaldım