Ne Kadar da Küçüktüm Şiiri - Murat Kayalı

Ne zaman bir ayrılık, bir ölüm Koklasam,
önünde çakmakçıların gaz doldurduğu,
büyük postane gelir aklıma,
Hani şu Ulu cami´nin karşısında.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da.
İlk defa baktığımda,
demir parmaklıkların arkasından bir cenaze namazına.
Açık telefon kabinlerinde konuşan kadınların,
gözüyaşlı yakarışlarına şahit olduğumda.
Ne kadar da küçüktüm.

Ne zaman ipeğe, yağmura dokunsam,
yanyana çorbacıların sıralandığı
eski garaj gelir aklıma,
mapusanenin yanında.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da,
Zeki Müren´in bir mendille başımı kuruladığı Kültürpark´ta.
Nazım adında bir şairin,
şehrimin zindanlarında yattığını bana anlattıklarında.
Ne kadar da küçüktüm.

Ne zaman bir aşka, bir ayrılığa düşsem,
elleri tütün kokan büfeciyi,
ve kendini Nilüfer Çayı´na atan yeni gelini hatırlarım.
Kendimi hep Cilimboz Deresi´nin dutluklarında yakalarım.
Ne kadar da küçüktüm o zaman Bursa´da,
Nilay´ın gözlerine bakamadığım Aşıklar Sokağı´nda.
Volkswagen marka bir otomobilin,
sağ aynasından bıraktığım çocukluğuma baktığımda.
Ne kadar da küçüktüm.