Ne kadar ateistsemde Şiiri - Oktay Avcu

Her mevsim ilkbahar değil sonuçta
Her şeye rağmen
Seni seviyorum diyor tanrı bana
Ve sonbaharı yaşatıyor
Göz kırpıyor sararan yaprakların ıslaklığında
Seninde yaşamak hakkın diyor
Tutunmama izin veriyor
Bir ucundan kaçırdığım ipin
Direncin hoşuma gitti diyor
Ne kadar ateistsen de
Tanrıyla barıştım
Tatvan dan Anamur a koşturmam
Tanrının hoşuna gitmiş olmalı
Yaşamak seninle de güzel diyor
Ne kadar asi olsam da
Ve elimi tutuyor
Bahçenizde en sevmediğiniz dut ağacının
Bütün dallarını dolaşıp en olgularını yerken komşular
Kimsenin gözlerine bakmadan
Saymadan
Ve uyarmadan
Ve utanmadan
Bir fazla bir eksikte yedimse
Kızmadan
kıskanmadan ısmarladığın
Senin en doyumsuz gözlerinde büyümeden
yeter ulan in aşağıda demeden
en bereketli
Tek meyvesiyse tanrının
Dut ağacının meyveleri
Nasıl herkese yetiyorsa
Doyuruyorsa
Tanrı bana da ısmarlıyor
İzin veriyor yaşamda var olanı herkesle paylaşmama
Her mevsim ilkbahar değildir sonuçta
Saçlarıma beklide ak düşmeyecek bir gün
Ama yaşamla barışık olmak istiyorum
Bu gece sarhoş olmayacaksam