Ne kadar asabiyet, o vakit noksandır edep!

Hal
lisanı bir başkadır

Sırrın
kapısını aralayan
sabırdır, çile kalbin için şarttır

Kötülüğü
emreden ne varsa, ateş
şayet yakınındaysa korkma elini uzat

Ruhunun
nidasından yoksun kalma,
vicdanını bizar bırakma, ihsan kime lazımdır

Halvete
girmek, uzlete çekilmek

Kerih
olandan uzaklaşmak için
halktan kopup saadete erişmek

Azmin
ve cehtin, vadedilen nasibin,
sır olan kaderin umutlarından geçmek

Aşktan
esirgenmek, sevdasından çekinmek,
sabrı ve çileyi nasip edeni bilmemektir

Kalbin
inanırken, ruhun emindir

Aklın
izanına aksederken,
iraden ihsan halindedir

Fethe amil olan
kaleler ne kadar direnseler,
bin hüzünle kal etseler ölümledir

Şehadeti
bilmeyen, ilmine vakıf olmadan
söz eden, hangi halin hazin mümessilidir

Hizmet küfre
şamil olmaktan çıkmalı

Hak
ve hakikat hukuku
ruhun ve kalbin vecdiyle tanınmalı

Kelam
bu kadar sefihçe kullanılmamalı,
edebin tefsiriyle huzura çıkmalı

İnsan,
kul olmak için yaşamalı, yoksa
haydan gelen hu ya nasıl bir nzarla bakmalı

Aşk
feda eden, ettiren irfandır

Nefsi
esir alan sultandır,
ruhun vecdiyle kal ettiren ummandır

Yakan
ateş ne ki,
yüreği dağlayan ikramdır,
aklı ve izanı vakfettiren süreyyadır

Sevdasına
ram olmayan nefes onsuz ne betbahtır,
yaşamak adına nefes almak güyadır

Hal yazmalı,
kalp aşka adanmalı

Şehrine
vakıf olunmayan
ne varsa vaktine bırakılşmalı

Heves
ve his aklı kör kılar,
izanı yaralar, umudu dağlar,
niyet sahibi kanmalı

Benlikten
kurtaran inayet ve ihsandır,
tevazu ettiren sevdası şiardır nefisten arınmalı

Ten
ne kadar vaktini alırsa
Cezbine
kaptırmak için
nefesini canhışar kılarsa

Dikkat
çekmek nefsi dramdır,
ruhundan habersiz halin en bariz mecalidir

Aslına dönmek,
yitik halin vehminden kurtulup
kalbi inşiraha erişmek azim için ecirdir