Ne Kadar Acı Çektiğimi Bilmiyor musun?

Seni bir an içimde hissettiğimde rüzgarı beklerim
Sonra çıkagelir rüzgar, çam ağacımızın tanıdık kollarına yaslanırım.
Avuçlarımı toprağa bırakır, gözyaşım toprağımıza akar;
Toprak ben olurum: ben, toprak ve biz...

Seni getirecek her neyse bu can feda değil miydi ona?
Son sözlerin varya; bu dünya sensiz olmaz, bizimle olur,
Beni bir çağırdığını bilsem gelmez miydim cennetine?
Varlığımı o çok sevdiğin çam ağacına adadım...
O'na ruhunu verdim...

Hani ölüler her şeyi görür ve bilirlermiş ya,
Sende acı çektiğimi görüyorsun, değil mi?
Bu hayata beni mahkum etmeden önce
...birbirimize ne kadar çok sarılırdık, değil mi?
N'olur bana yine sarıl, kollarını sırtıma dola,
Tıpkı çam ağacımızın beni sardığı gibi
...bu dalların beni ısıttığı gibi.