Günlük güneşlik bir dünya,
Yemyeşil bir bahçe hiç değmemiş el,
İçinde binbir çiçek,binbir meyve,
Kitaplarımla dolu oda oda ev,
Sonra,Gel keyfim gel!
Kışın sobam olmalı; sıcacık.
Ekmeğim,suyum,
Kötü şeydir; açlık.
-Allah kimseye vermesin-
Üstüm başım,odun, kömür,
Çevremde sevdiklerim.
Ayağımda çoraplarım.
İşte o zaman
Adam gibi yaşarım.
Her mevsim güneş girmeli yüreklere
Beyinler gün ortası gibi aydınlık olmalı,
Kimin gözü,kimin eteğinde değil!
Herkes kendi ekmeğini,
Kendi teriyle kazanmalı.
Sevgiyle pırıl pırıl yanan gözler,
herkeslere aynı ışıltıyla bakmalı,
Umutlar artmalı,mutluluklar çoğalmalı,
Çaresizlikler tatlı bir esintiyle silinmeli gökyüzünden,
Kadın-erkek çoluk -çocuk
Dört elle bağlanmış hayata,
mutlu insanlar, mutlu dünya,
Ve o zaman yemin ederim,
Bende kazık çakarım bu dünyaya..
5mayıs 1995
Yıldız Koç ŞimşekKayıt Tarihi : 12.8.2007 13:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)