Ne ümitlerle büyüdük
Ümit dediysem de çok şey yoktu içinde.
“Ele el açmama” derdi.
O kadar.
Çok çalıştık, dürüst olduk…
Hep bizden gitti.
Hep bizi bitirdi zaman.
Kum saati hep zamana çalıştı
Umut büyütmek ne zormuş.
Büyüdükçe bunu anladık
Anlamaz olaydık
Yaşasaydık…
İnsanca yaşasaydık.
İnsanca yaşatsaydılar
Kayıt Tarihi : 11.10.2008 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!