Ne işim var şehir sende Şiiri - Hamdi Oruç

Ne işim var şehir sende

Her şehir kardeşidir mısırın yusufsa gönlün
Ne işim var şehir sende ey mısır sende
Zindanları var bu mısırların
Zelihadır kadınları

Yakup bilir kıymetini yusufların
Mısır ne bilir kıymetini Yusufun
Ne işim var mısır sende
Ne işim var ki şehir sende

Ne işim var şehir sende
Bir "Değirmen "sokakta öğütülüyorum

Ne işim var şehir sende
Kirli bir dert var kirli rüzğarın ey şehir
Kadınlarının niyeti kirli
Göklerin belki zikirli

Değirmendir bütün sokakların
Ne işim var şehir sende
Işıklı çiçekli değil ellerin
Sokaklarında tükenir gül gönlün baharı
Zeytin gözün feri

Ne işim var şehir sende
Köylü ayaklarla kirlettim mi caddelerini
Ey şehir
Ne bana bu öfken
Ne yaptım ki sana
Ömür törpüsü kahrolası bu sokağındayım
Yıllar yılı "Değirmen Sokaktayım"
Adı değirmen özü değirmen
Gözü çıksın gözü değirmen

Ne işim var şehir sende
Miyadım doldu yaş yetmiş olmadan
Saçım sakalım çileye açılan pencere
Ve vuslat yaşamadan o yar ile
Göçüyorum dünyadan özlemli
Ne taşın ne de toprağın altın gözükmüyor gözüme
Nurlu yoldan da koparacaktın beni

Ne işim var şehir sende
Dertlerime ey şehir köy kadar bile yeşil değil niyetin
Ve hırsızın var
Uğursuzun vardı eskiden beri
Ve canlı bombalarin türedi şimdi de
Trafiğin ayrı dert

Ne işim var şehir sende
Öksüzüm sende anne olamazsın ki
Şefkatli değil bakışların bile

Ne işim olur benim şehir sende
"Şehir zehir" derdi annem

Ne işim var şehir sende
Öyle hikayelerini dinlemiştim ki bir mü'mindin ey şehir
Yoktu saygısız sokakların
Ne kadınların hainlik bilirdi.
Öpmüştüm gördüğüm fotoğraflarda seni
Surlarında fatihlerin vardı
Taşın toprağın altın olsa bile ne yazar
Keşke kalsaydım köyümde yeşil rengim soldu

Ne işim var şehir sende
Sana bir köle lazımmış
Kader mi sürüklemiş beni
Yusufları karnına çekiyor mısırlar
Balığın karnındayım bir yunusum

Yıllar yılı bir "Değirmen sokaktayım "
Öğütülüyorum
Yıllar yılı bu sokakta içime aktı göz yaşım
Öğütüyorsun ömrümü ey şehir
Neden geldim sana

Şehre geldim dertlerim arttı anne
Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" demiştin anne
Neden dinlemedim ki seni

Bir beddua aldım mı ki
Ne işim vardı benim şehirde
Anne "paran pulun yoksa..."
Şehir zehir derdin sen
Şimdi çok zehirli sokakları var en mü'min şehirlerin bile
Kötü niyetli sokakları var
En mü'min bu şehir bile bir "Değirmen sokakta" öğütüyor beni

Ne işim var benim şehirde
Ve şunu anladım
Kalp ağrılarım varsa
Neye yarardı şehir...
Gönlüme bir nefes aldırmaz ki şehir
Bu mısırda öleceğim bir zindanında
Yazı böyle

Neden geldim ki sana
Bu zalim sokaklar senin mi en mü'min şehir

Şehirler köylüye hor bakar
Ne işim var şehir sende

Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" derdi annem
Sokak değirmen
Şehir değirmen
Ve gamla doldursun mu
Ahir zaman insanı
Dinlemedim annemi
Bu ibrahim gönle ateş oldu işte bu şehir
Lakin yanıyorum
İbrahimin ateşinde şefkat
Ne şans bendeki

Şehir zehir demiştin annem doğru çıktı
Ne işim vardı benim şehirde
Ve ne şans bendeki
Ecdadın güllerle süslediği tarih kokulu görgülü bir şehirde
Lanetli bir sokak düştü payıma
Ne işim var ki şehir sende

Bülbül gül bahçelerinde karga sende öter
Ne işim var şehir sende

Ne şans bende ki
Değirmen sokak düştü payıma
Lanet olsun bu "Değirmen sokağa"
En usta öğütücü şu dünyada
Şu "Değirmen Sokak"
Öğüttü gönlümü ve ömrümü
Yıllar yılı

Bu lanetli sokağın işi ne sende en mü'min şehir
Ne işim var benim şehir sende

Sormadan edemem
Ecdadın güllerle süslediği tarih kokulu görgülü şehir
Ey şefkatli şehir öğütmek için mi çağırdın beni

Ne işim var benim şehir sende
Değirmen sokaktayım
Değirmen bu sokak
Adı üstünde değirmen bu sokak
Öğütür insanı
Ey şefkatli şehir Değirmen sokaktayım ve öğütülüyorum
Yıllar yılı
Öğütmek için mi çağırdın beni

Ne işim var benim şehir sende
Mü'min bir şehirde lanetli bir sokak bu
Ne şans bendeki anne
Kimsenin bedduasını da almadım ki
Suçluyum hakkettim bu sokağı diyemem

"Şehir de zehir" inandım artık anne
Kötü niyetlidir zelihaları
Bir beddua almış mıyım anne

Tepeden bakar köylüye insanı
Neden geldim ki şehre anne
Hüzün peşimdeyken benim ne farkeder ha köy ha şehir
Ben bir zehirden diğerine koşarım
Köyden şehire değil
Gavurluğu tattım şehrin sokakları da çok zalim
Öğütülüyorum bu şehirde
Zelihanın iftirasıyla zindanlarda yusufun anne
Ve zindanları öldürücü
Ne işim var benim şehirlerde yakup

Şu sokağın değirmen ey bal şehir
Bala düşmüş sinek Değirmen sokak
En çok da gönlümü öğüttü
Bu sokağa mü'min demeye bin şahit lazım
Zaten koyulmuş adı değirmen
Ve daha bir çok sokağına ey şehir bu isim yakışır
Bu kirli dertlerin bu dikenlerin işi ne senin gül yüzünde ey masum şehir

Pembe rüya göstermez şehirler köylüye
Ne işim var şehir sende

Bu yusuf gönlün mısırı oldun bil şehir...
Öğüten sokakların var
Bitler var saçlarının arasında
Bunca hastalıklı çiçeklerin sende işi ne gül şehir

Ne işim var benim şehirlerde
Un ufak oldum ey değirmen sokak sende...
Her gün of çektim
Bir gün de oh çeksem
Nerede
O günü kolye yapar asarım boynuma

Yeşil başaklı tarla gibisin bana ey köyüm
Senin ellerinden niye kaçtım ki köyüm
Bir buğday tanesinden farkı ne insanın şehirlerde
Tarlasından kaldırıma düşen bir taneyim
Farkım yok bu şehirde
Değirmende un olan buğdaydan

Ne işim var benim bu şehirde
Öğütülüyorum bir değirmen sokakta

Ne işim var şehir sende
Bir sokaktayım yıllar yılı
Bu sokak değirmen
İnanmam onun maskesidir mü'minlik
Mü'min şehirde
Değirmen bu sokak

Yalan üstüne yalan fısıldar kulağıma
Ne işim var şehirde benim

Güvenim kalmadı sana
Değirmensin ey sokak
Değirmensin sen
Öğütürsün insanı

Öğütülüyor mutluluğu insanların şehirde
Gönülleri gülleri gül sevgileri öğütülüyor
Değirmenlerde insanlar ve gönülleri

Ne işim var benim şehirlerde
Ben bir insan yani gönlü olan bir varlık
Yirmi yıldır
Bu üşütük dünyanın bir masum şehrinin değirmen sokağındayım dipdiri
Öğütülüyorum
Çaresizlik bu
Ve inandım yazı bu

Ne işim vardı benim şehirde
Değirmen sokak öğüttün beni
Allah düşmanımı düşürmesin sana

Ne işim var şehir sende
Sokakların bir günden bir güne "ne derdin var diye sormadı

Kim koymuş bu sokağın adını
Tam on ikiden vurmuş...
Şeytandan ustaca piyon olarak kullanıyor kadını bana bu sokak
Hep yere baktı başım boynum kırık gibi
Ahlakımın da öğütücüsü bu sokak
Değirmen bu sokak gönlüme ve sevgilerime...beyazlığıma
Yüzüm de çizgi çizgi yaralandı kirli rüzğarıyla
Adı üstünde bir değirmen
Öğütür insanı
Un ufak eder direnmesem bu sokak

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" dememiş miydin annem
"Şehir zehir"anne
Annesiz mi kalmış bu şehir anne
Allah düşmanımı düşürmesin kötü niyetli şehirlere
Şehirdeyim bir değirmen sokakta öğütülüyorum
En çok da gönlüm öğütülen
Bu yusuf gönle mısır oldu bu şehir
Lakin zindanlarında çürüyorum
Mısırın zindanında şefkat
Ne şans bendeki

Bu sokakta çiçekler kirli
Kadınlar arsız
Rüzğar hırsız
Neden mü'min değilsin dememe takılır ki bu sokak haksız
İmdat çığlıkları fışkırıyor ona en yakın denizin maviliğinden
Hala mü'min sanmasın kendini bu sokak
En çok da gönlüm öğütülen o değirmenlerde

Ne işim vardı benim şehirde
Değirmen sokak öğüttün beni
Hırsın değirmende yok
Değirmen sokak seni sevemedim

Dostlar bana
Hangi şehirde diye sormayın bu değirmen sokak
Şehirler olmuş değirmen anlayın bunu yeter

Değirmen sokağın dişleri var
Fareleri var ömrü yiyen
Ne şans benim ki

İnsanlarında güler yüz yoksa gül gönle neye yarar şehirler
Farkı varmı bir mü'min şehrin diğerinden
Sormayın hangi şehirdedir
Bu kahrolası" Değirmen "sokağı sormayın bile...

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" dedi dinlemedim annemi
Şehirdeyim değirmen sokağın karnındayım
O kocaman balığın
Yunus değil adı masum değil bu balık tekin değil
Bu balıkta şefkat yok
Ne şans ama bendeki

Ne işim vardı benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
imrenilecek halim yok bu şehirde
Bu büyük öğütücüde
Arsızlı hırsızlı sokakları var bu şehrin
Dualarını esirgeme anne

Ne işim var benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
Anlamıyorum
Yağmurlar daha da kirletiyor mu bu şehri ne
Yıllar yılı
Öğütülüyorum
Değirmen sokaktayım
Dünya zaten değirmen
Öğütür insanları
Bir dertle öğütür
Değirmen sokakta öğütülüyorum

Köle etmek için çağırır şehirler köylüyü
Ne işim var şehir sende

Bir değirmen sokaktayım
İmrenilecek halim yok
Mavi göğe mavi bakmaz
Değirmen sokak
İmrenilecek halim yok
Şehir zehir derdin annem

"Şehir zehir" dir annem
Yıllar yılı bu şehirdeyim
Sanki beni hırsla boğmak isteyen nehirdeyim

Ne işim olur benim şehir sende
"Şehir zehir" derdi annem
Şehir hiç derdimi görmedin
Şehir hep kem gözle baktın ben köylüye

Ne işim var ki benim şehirde
"Şehir zehir"...niyeti zehirli sokakları var
En çok öğüttüklerinden biri alnım biri de gönlüm bu sokağın
Şimdi ellerim değil çiçek
İyi bir öğütücü değirmen sokak
Başka ne beklenir ki
Siyah saçlarım beyazladı
Gözümden akan yağmurlarda
Saçım sakalım

Her emelini boşa çıkarır şehirler köylünün
Ne işim olur benim şehirde
"Şehir zehir" derdin annem
Gönlümdeki ışığa da düşmanmış bu şehir
Gönlüme damlıyor zehir...
Gönlüme de sabrıma da düşman bu sokağı
Ellerimin çiçeklerine de..
Eylül gibi rüzğarlarıyla gönlümü mağlup etti bir kaltak
Bu sokağı bu şehrin dersin şeytanla ortak
Ne şans bendeki

Ne işim olur benim şehirde anne
"Şehir de zehirdir" derdin anne
Neden hiç dinlemedim ki seni
Mutluluk görmedim
Öğütülüyorum hep Değirmen sokakta
Bu kötü niyetli balık yunus değil şefkatsiz o öğütmek için yutmuş beni
Ne şans bendeki

Değirmendir sokakları şehrin
Ey Değirmen sokak
Güneşe bile ters döndürdün
Suya ekmeğe muhtaç etmemekle öğünmeye hakkın yok senin

Ne işim vardı benim şehirde
Öğütmedesin hep gönlümü Değirmen sokak
Işığımı etimi kemiğimi direncimi gençliğimi öğüttün
Çok hırslısın gönlümü öğütmede değirmen sokak
Nedense en çok da gönlümü öğütmede

Üstüne yok haber salmada yare
Seccademde bir çare
Özüme
Gözüme
Dizime
Kara yazıma
Solan yüzüme

Ne işim vardı benim şehirlerde anne
Düşmandır ateş kadar gönlüme bu sokak
Cilvelendi durdu bir kaltak
Bu ibrahim gönül için oldu ateş...
Hani ibrahimdin gönlüm ama yandın
Tek tapınmaz
İbrahim olan doğup batan güneşe
Yıkıldım anne
Dualarını esirgeme anne

Ne işim vardı benim şehirde
Günlerim inci değil
Alnım çiçekli değil
Şu ahir zaman da kötü niyetli serinleyeceğim serin deniz değil...

Anlayın
Değirmen sokak bir cehennem çadırı oldu gönlüme
Ve paran yoksa "şehir zehir "
Paran olsa da başka başka kahrı var şehrin
Öğütüyor değirmen sokak her gün beni
Nerede görülmüş değirmenin büyüttüğü
Anne olduğu
Ne işim vardı benim şehirde

Mü’min sanıp sığındığım şehir
Ecdadın gül gül süslediği gül şehir
Un etti bir sokağında savurdu beni
İmrenmesin dostlar şehirli oluşuma
Hele şu sokağın gavurluğu yok mu...
Can damarıma saplanıyor
Ne işim vardı benim şehirde

Dualarla silinmiyor
İmana gelmiyor
Çok kara gavurluğu göz yaşlarıma da kayıtsız..
Bu sokak niyeti en kirli nehir...
Ne işim vardı benim sende şehir

Hep kirli akacak
Anlayın
Bir aman vermez bu öksüz gönlüme
Ne şans bendeki
Ne işim var benim şehirde

Ne işim vardı benim şehir sende
"Şehir zehir" derdi annem
Mü’min yüzünü de göster bana mü'min şehir
Bana görülen gavur yüzün oldu
Sende zaman hep mi zehir...
Bir köylüyü tanıma ustasısın
Belli
Tilkinin tavuğu tanıdığı kadar zifiri karanlıkta bile
Verdiğin acı ve çile

Balık yemedi Yunusu lime lime yaptı beni şu "Değirmen sokak"
Gönül gülüm de tüy tüy soldu
Anlayın
Kuyularım yusufun kuyularından derin
Omuzumda ağırlığı göklerin
Ne şans bende ki diyorum anlamadım suçumu

Değirmen sokak mü'min ol
Ellerini yıka kirini yıka
Niyetini yıka
Bir nurlu şehire aitsin unutma bunu
Nereden buldum seni
Ne şans bendeki be