Ne için? Şiiri - İbrahim Caner

Bir hüzün çeşmesi gibi gözlerimden dökülen yaşlar umudun son çırpınışlarını hissediyor gibiyim. Ancak amansız bir hastalığın içinde gibi sızlanıyor, kıvranıyor benliğim. Ümitsizlikler peşimde hiç bırakmıyor şu acizliğimin içerisinde yapa yalnız kendi içimde kıvranıp duruyorum. Kimseye zararım dokunmaz hiç kimseye kötü söz bile söyleyemiyorken ancak bu hayatta ne yaparsam her zaman tersine dönük şekilde bana geri dönüyor. Ne yani sevilmek, sayılmak için ne yapmam lazım onlar gibi kötümü olmalıyım hayır hayır asla bende onlar gibi kötü olamam bu bana yakışmaz kendime yakıştıramam oysaki her insan tanrı tarafından eşsiz bir şekilde yaratıldı, oysaki tüm canlılara bir baksalar ayrı bir güzellik, ayrı bir ümit veriyor insan ruhuna şiirsel bir görünüşe sahip ruhumu derinden etkiliyor.
Hepimiz insan oğluyuz elbette hatalarımız olabilir fakat bu hatadan döne bilmelidir. Ağlar içim, yanar tutuşur benliğim. Hep düşünüyorum düştüğüm yerden kalkmak için çabalıyorum ancak başaramıyorum. Önümde uzun yıllar olmaya bilir, zamanım kısa belki de. Bu hayattı uzun uzun yaşamak ister herkes ama ne olacağını yarını bile bilemez. Geldiği gibi zamanı zamanında yaşar herkes ah! Bir bilseler zamanın kıymetini yaşarlar mı bomboş. Şu dünyada herkesin bir telaş içerisinde koşturup duruyorlar. Nereye, ne için koşturuyorlar biliyorlar mı? sanmam. Ne için bu çaba zengin olmak mı? Saygınlık kazanmak için mi? kimin için söyleyeyim kendi menfaat düşüncesi için bu gösterdikleri çaba. Ahh! şu aç, susuz, evsiz hatta ve hatta zulüm gören insanları görmüyorlar hiç kimse elini taşın altına koyup da demiyorlar ki bir kanat gerelim kardeşlerimiz üşümesin, aç kalmasın, zulüm görmesin. Hani hani tüm insanlar eşitti ben görmüyorum. Onların bu hallerini gördükçe içim sızlıyor hata canımdan can kopuyor. Elimden de bir şey gelmiyor ki gelse ahh! Gelse gelmiyor. Bu durum beni içten içe yıpratıyor. Kalmaz bu dünya kimseye nice şahlar, padişahlar, krallar geldi geçti ancak hiçbirine kalmadı bu dünya ne bana, ne sizlere, nede başkalarına kalır. Söyleyeceğim iki çift söz vardır dilimde bu devran elbette değişecek sanma sakın bu dünya böyle devam edecek.
Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! Var mı yalan dünyada bakî kalan. Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan. “Yunus Emre”
Vesselam…