Ne İçin? Şiiri - Bekir Dalkıç

İşçiyi almazlar işçi partisine.
Yeni bir dünya inşaa edeceğiz derler, sonra yaparlar bir hesap.
Müteahhit alırlar, mimar alırlar.
Emekçiyi sokmazlar kapıdan.
Almazlar Kalkınma partisine.
Cumhuriyet partisine.
Demokrat partiye.
Çimento alırlar, kum alırlar, tuğla alırlar, sonra bir bakarlar ki bitmiş para.
İşçiler çalışır gece demeden, gündüz demeden, zengin ederler müteahhidi mimarı.
Kendileri ise parasız, pulsuz, aç.
Çoluk çocuk evsiz, barksız kalırlar.
Adalet mi bu?

Satarlar o evleri işçilerin yaptığı.
Satarlar fabrikaları, hastahaneleri,
Limanları satarlar para için.
Alırlar sonra paylarına düşeni,
Doldururlar çelik kasalarını, yığarlar köşklerine, saraylarına.
Alırlar arabalar, uçaklar,
Alırlar binlerce koruma korunmak için.
Halk aç gezer de duyulmaz sesi.
Duyulmaz açın.
Biri haykırsa halktan yana, atarlar içeri.
Canlarını hiçe sayar o korumalar, uşaklar.
Vururlar hak arayan işçiyi, emekçiyi.
Ya ne için?