Ne Hükmün Olur ki Şiiri - Eyüp Mert

Ne hükmün olur ki senin âlemde?
Hep kendi başına buyruk birisin.
Bir Süleyman ömrü bulsan da hem de,
En sonunda yine toprak eri-sin.

Soldurup yeşertir Mevlâ dalları,
İnsandan değerli görme çulları.
Memnun edersin de gafil kulları,
Hakk’a ram olmaktan hayli berisin?

Sana göre aynı, adamla pancar,
Zalime hımbılsın, garibe acar.
Ey ölçü, adalet bilmeyen tüccar,
Zaman mı ileri, sen mi gerisin?

Çelik değil göğsün bir zayıf kafes,
Çıkmaz olur bir gün ağzından nefes.
Söner tüm ışıklar, duyulmaz bir ses,
Neticede kemik et ve derisin.

Mert’im akıl cana en büyük nimet,
İkiden birine gösterir hürmet.
Tövbe et, tükensin bâtıla hizmet,
Takdir-i Mevla’ya bırak gerisin.