Ne Hoş Yaraşdı Sipihre Kevâkib İçre Hilâl

Ne hoş yaraşdı sipihre kevâkib içre hilâl
Takında pâyine gûyâ ki cevherî halhâl

Tulû’ idince ufukdan miyân-ı encümde
Takıldı gerden-i gerdûna sanki ‘ıkd-ı le’âl

Çerâg-ı mâha yine bir filori dikdi güneş
Gören kimesne kenârın meh-i nev itdi hayâl

Şu sîb şekline girdi şafakda cirm-i kamer
Güzellenüp ola bir yanı sarı bir yanı al

Sarındı meh yine bir hûb Yûsufî destâr
Sokındı farkına bir dâne ince sîm hilâl

Elinde mutrib-ı çarhuñ ya kurs-ı meh defdür
Kenâresi görinür pûlınuñ misâl-i hilâl

Ne hokkadur bu ki altında çarh-ı şu’bede-bâz
Koyınca mühre-i mihri güm eyledi fı’l-hâl

Nedür bu kurs-ı nuhâsî ki zerger-i gerdûn
Salup bu pûteye nâr-ı şafakda eyler kâl

Ya câm-ı ‘işret-i Dârâ ya tâc-ı Kisrâdur
Tolaşdurur bu cihânı sipihr olup dellâl

Kanadı gûşesidür âşiyâneden görinür
Ferâga vardı meger şâh-bâz-ı zerrîn-bâl

Ya nûndur görinür âhirında Şa’bânuñ
Ya râdur ol Ramazân evveline olmış dâl

Götürdi perdeyi gözden görindi halka-i der
Bu gice gök kapusın açdı Bârî-i Müte’âl

Gelüñ bu fikri koyalum tereddüd itmeyelüm
Bu deñlü nesne niçün ola pây-ı ‘akla ‘ıkâl

Hemân bu hançer-i zerrîn-gılâf-ı Paşadur
Ki tâk-ı ‘arşa asıldı bu şeb hilâl-misâl

Emir-i şâh-nazar dâver-i bülend-ahter
Vezîr-i hûb-siyer hvâce-i huceste-hısâl

Bülend-himmet-i devrân Kubâd Paşa kim
Hilâl-i çarha mahal meclisinde saff-ı ni’âl

O kim debîr-i ezel çekdi kilk-i kudretle
Şerîf nâmına tevkî’-nâme-i ikbâl

Revâk-ı manzar-ı dîvânı tâk-ı eyvânı
Hilâl-i burc-i sa’âdet sipihr-i câh u celâl

Nesebde payesi a’lâ hasebde bî-hem-tâ
Keremde aña ne akrân sehâda ne emsâl

Sehâda Hâtem-i Tay defterini tayy itdi
Gazâda Seyyid-i Gâzî hikâyetin battâl

Kef-i cevâdı pür eyler sehâb dâmânın
Sehâb egerçi virür dâmen ile vakt-i nevâl

Dem-i vegâda çü pây-i semendi deprense
Sipihre lerze düşer arza irişür zilzâl

Nesîm-i hulkına bir dem karîn olursa eger
Suyı gül-âb ide topragı müşg bâd-ı şimâl

Misâl-i cûdına ‘unvan yazar debîr-i felek
Mürebbî-i fuzalâ dest-gîr-i ehl-i kemâl

Eger ki hil’at-i lutfın kılaydı erzânî
Siyâh şâlını terk ide geymeyeydi leyâl

Kef ile gerçi terâzû-yı ‘akla urmış idüm
Hafîf geldi katı keffe-i sehâb-ı sikâl

Atâ-yı kân-ı kef-i zer-feşânına nisbet
Nevâl ü feyz-i sehâb-ı sikâl bir miskâl

Şahâ’if olsa felekler nihâl-i Sidre kalem
Yazılmaya keremi defteri ‘ale’l-icmâl

Şu câmı sundı baña serverâ bu sâkî-i dehr
Şarâbı zehr ile âlûde dârû-yı kattâl

Şarâb-ı hayret ile şöyle mest ü medhûşam
Ne dest-i ‘akla tasarruf ne pây-ı fikre mecâl

Hemîşe san’at u pîşem dem-â-dem endîşem
Özümle bahs u cedel yılduzumla ceng ü cidâl

Kemend-i ‘acz ile olmazdı dest ü pâ beste
Bu bendi geçmese baña zamâne-i muhtâl

Elüñdedür çü bu gün hall-i müşkilât-ı enâm
Enâmil-i keremüñ kıl bu ‘ukdeye hallâl

Sehâb-ı mekremet ü menba’-ı mürüvvetsin
Nem-i sehâñ ile ser-sebz gül-şen-i âmâl

Bu gülşen içre seni serv-i ser-firâz görüp
Su gibi ayaguna akdı hâtır-ı meyyâl

Sezâ-yı merhamet ü müstahakk-ı ‘âtıfetem
Nevâl-i fazluñ idersen mahallidür ifzâl

Boyandı kanlu yaşum silmedin elüm ale
Ayakda kaldum eyâ ma’din-i kerem elüm al

Tapuña yüz süre geldüm safâ-yı hâtır ile
Zülâl gibi beni gülsitân-ı lutfuña sal

Dilümde şekker-i şükr-i fevâzıl-ı keremüñ
Tapuña arz ide geldüm ne ise mâ-fi’1-bâl

Elümde sâgar-ı ‘işret emîr-i meclis idüm
Zamâne olmasa devr-i edânî vü erzâl

Belâgat içre ben ol şeh-süvâr-ı meydânem
Ki eyledüm şu’arâ-yı zamâneyi pâ-mâl

Benem bu ‘arsada kim rahş-ı tab’ı depredicek
Vücûdı hasm ola pâ-mâl olursa Rüstem-i Zâl

Aceb degüldür eger olsa nükte-i kalemüm
Ser-i ‘adû-yı bed-endîşe darbet-i kûpâl

Du’âya başla dırâz itme kıssayı Bâkî
Ki fehm olındı muhassal mu’ayyen oldı me’âl

El aç du’â-yı kıyâm-ı hıyâm-ı devletine
Yiter uzandı bu denlü tınâb-ı kâl u mekâl

Hemîşe tâ meh-i rûze gelüp bu devr içre
Riyâzet ile ire peyker-i hilâle hüzâl

Giceñ şerefde şeb-i Kadr ü gündüzüñ bayram
Nevâl ü ni’met ile hvân-ı ‘ayş mâl-â-mâl