Ne Hoş Şiiri - Yavuz Değirmenci

İlk görüşte daldık sevda seline
Uzanıp elimi tutuşun ne hoş
Bülbül bile hayran oldu diline
Okşayıp tenimi, gülüşün ne hoş

Gözlerden gözlere selam verişin
Gamze oklarıyla kalbe vuruşun
Tenhalarda yadlar ile yarışın
Perdenin ardından bakışın ne hoş

Aldığım her nefes anıyor seni
Tenin de rayihan okşuyor beni
Yüreğin raksında uçan bedeni
Göğsüne sarıpta kalışın ne hoş

Hele bakın şu gavurun kızına
Cilveleri mana katar nazına
El yanında bakmayıp da yüzüme
Uzaktan uzağa sevişin ne hoş

Beni görüp derin-derin süzersin
Bir bakışla destanları yazarsın
Birden dönüp nazlı-nazlı kızarsın
Gözlerden yüreğe dalışın ne hoş

Tatlı tebessümle kalbimi çalıp
Sonra kaçıverdin naz ile gülüp
Yadları görünce kapıma gelip
Sevdanın zilini çalışın ne hoş

Bâd-ı sabâ daldım has bahçesine
Sesim kattım onun billur sesine
Dokunup tanburun rast perdesine
Sihirli parmakla yakışın ne hoş

Artık Değirmenci bitir şu sözü
Aşkın mevsimleri beklemez Yaz’ı
Nazlı yar Vallahi kararttın gözü
Gönül badesini içişin ne hoş