Ne hayaller, ne hayaller

dokundun hayatımın her anına
bütün kış kucakladın acılarımı

sensiz yağmurlarmı yağacaktı dallarıma
denize güneşin batışını seyredecektik

masayı çiçekle donatıp
birde mum yakacaktık
ay ışığında dansa davet edecektin

ne hayaller, ne hayaller

olmadık zamanda yaralandım
zamansız gelişin gibi, gidişin yine

kavgalarımızı bile özledim
unuttum kötü sözlerini

olmadı gülüm

duvarlara çarpar sensizliğim
bakışlarını sakladım
hasrete alışamadım

tomurcuklar açarken gittin
şimdi açılan yapraklar dökülmeye hazırlanıyor

bir mevsim sensiz
kara duman bürüdü gözlerimi

gün ışığıyla kaçıyorum kendimden
ayrılık türküleri çalıyor
sensiz öksüz yüreğimde.