Yolun yarısına varmadan yaşlandık,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Dertlerle piştik ateş içinde yandık,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Ateşe atıldık ciğerimiz pişti,
Koca dünyanın işi bilmem ne işti?
Bak erkenden saçımıza aklar düştü,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Bu dünyada canımız çekeni aldık,
Bizler sonu gelmez hayallere daldık.
Biz insanlığımızdan utanır olduk,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Olan oldu her şeyi kafaya taktık,
Kötüye aldandık kendimizi yıktık.
Dert acı çekerken yaşamaktan bıktık,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Yusuf'un bu dünyaya karnı tok artık,
Yaşadığımız yıllar bize çok artık.
Yaşamanın bile anlamı yok artık,
Ne hayalimiz ne hevesimiz kaldı.
Kayıt Tarihi : 19.11.2024 19:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!