İnsanlıktan çıktım döndüm makineye
Gerçekleri göremiyor gözlerim kör
Tek tek resimlerini atıp şömineye
Yaktım artık ne halin varsa gör
Konuşma ne olursun sus sesini kes
İnan ki içimde kalmadı hiç heves
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta