Ne Hâlin Varsa, Gör! Şiiri - Seçil Karagöz

Ne sitem ederim, ne de ararım;
Kendime yeterim, budur kararım.
Selâm da beklemem, haddini bilsin;
‘Dost’ diye yazdığı defterden silsin...

Yaşımla, başımla hep saygı duydum;
Yalpa yaptığında pek kaygı duydum.
Anlayış, hoşgörü tek yanlı olmaz;
Asil kolay azmaz, bal öyle kokmaz...

Çokbilmişten çeker, heder oluruz;
Mutsuz olmak için neden buluruz.
Şeytana uyarak yanlış yaparız;
Aynaya bakarak düşman ararız...

Gölge etme, başka ihsan istemez;
Herkesin derdi çok, seni dinlemez.
Elinin tuzu yok, hiç ilgilenme;
Karışma, uyarma ki iğnelenme...

Kendi doğruları aklını çeler;
Yaptığı çıkışa kargalar güler.
Yenişemeyince havaya bakar;
Ikınıp sıkınır, yutkunup ağlar...

Yanlış anlamışlık her dâim olmaz;
Dostluk pınarında zehir bulunmaz.
Susuyorum bir an, müjdeler olsun;
Yerin genişlesin, yüreğin coşsun...

Birlik beraberlik davulu çalar;
İşkillemeholar uzağa kaçar.
Ne halin varsa gör, benden medet yok;
Arayana düşman, hem de dost pek çok...