Unutulan dostluklar, yalnızlıkla sancılanırken,
Aydınlığa kavuşan karanlık, umut feneri yakar içimde.
Geceden sabaha, yıllar bizi bize hatırlatırken.
İnsanlık kervanı, merhametin peşinde bir yolculuğa çıkar.
Ve daha sonra, yaraladığı yerden başa sarar,
Cevapsız sorularla, hırçın bedenimle savaşırım.
Ne ak ne kara, ne günah ne kader,
Acımı ellerimle gökyüzüne bırakırım.
Bir umut düşlerim, hızla değişen duygularla,
Çabuk ağlar, çabuk gülerim, hayatın ritmine kapılıp.
Beklenen günlere serzenişim,
Bak, gör ve oku, kardeşim, ah bir bilsen ben ne haldeyim.
Kayıt Tarihi : 17.8.2024 22:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
