Ne Haldesin Ey Dost

Yaşadığın şehirde, kaç kez varıp döndüm kapına,
Ne basacak bir zil bulabildim üzerinde adın yazan
Ne de rastladım, titreyen ellerimle tıklattıracak, tokmağına
Bilemezsin nasıl bir fırtınadır yüreğimde kopan.

Yıllarca bindiğimden daha çok bindim otobüslere
Küçücük duraklardan devasa terminallerden
Önde oturdum ki uyumayayım, inmedim tesislere
Bilemezsin kaçırıpta gecikme korkusunu sen

Gemilere, vapurlara bindim kaçak yolculuklar yaptım
İmrendim, bir çırpıda okyanuslar aşan balinaya.
Liman girişinde yavaşlayan hızına dayanamazdım
Bilmesem de yüzmeyi, ağır bastı vuslat, atladım suya

Rotasız uçağa bindim, raylar döşedim dostun yollarına
Kuş oldum bazen, sıralanmış yüce dağlardan aştım
Bendim masalların meşhur kuşu zümrüdü anka
Pervazsızdı pencereleri, aşiyansızdı dalı, konamadım.

Ferhatın kazması olamam hem de sayamam gün
Dozer oldum, taşkıran oldum asır oldu her bir an
Gelecekten ödünç aldığım Burak misaliydi ışın
Özlem ateşindi cehennemcesine kalbimi yakan

Aşk değil bu, sığmıyor tarife, basit kalıyor tutku.
Kar beyazlığı kadar ak, kara sevda desem.
Beni sana çeken, bilmediğim bir başka duygu
“Dostluğun ruhani boyutu” diye, yazdı kalem.

Biliyorum her derdimi, içten paylaşmaya hazırsın
Üzülmeni istemem, üstelik kıyamam dedimdi sana.
Böyle düşünerek, yüreğini kapatır hem de açmazsın
Ve ekliyorsun:O halde ne anlam vereyim dostluğuna.

Martıların çığırtkanlıkları, aç kursaklarından
görünce avı, dönerler ana kokusu almış kuzuya
oysa benim sessiz feryadım, dağdan yüce meraktan
dostun ne selamı geldi, ne yazılmış kelamı sayfaya.

Gelmiyor içimden yazmak, okumaksa oldu zulüm
Kabristan sessizliğinde günüm,yerle gök arası mezar
Endişeliyim dosttan, bifaideliğime üzüldüğüm
Yari, yardımcısı olsun Allah’ım, etmesin onu bizar.