Ne Hakkın Vardı Şiiri - Salih Özalaşan

Ne hakkın vardı? Böyle güzel
Ceylan gözlü erişilmez olmaya
Ne hakkın vardı? Ayaktan başa özel
Mitolojik ilâhelere taş çıkartmaya

Hayallerime beş çekmeye
Gördüğümde yüreğimi titretmeye
Kâlbimdeki belkileri tüketmeye
Böyle erişilmez olmaya ne hakkın vardı?

Elin güzel, dilin güzel, tenin güzel
Tanrım yaratmış seni sanki özel
Karşımda huysuz birini beklerken
Böyle melek huylu olmaya ne hakkın vardı?

Evim şenlendi yüreğim yasta
Yüreğim sana sevdalıydı, şimdi birde hasta
Bir gram aklım vardı, oda kalmadı başta
Aklımı başımdan almaya ne hakkın vardı?

Bir/anda kendine bağladın çevreni
Merak edeni, aykırı gözle göreni
Ardında bıraktın onlarca seveni
Böyle gönül dostu olmaya ne hakkın vardı?

Nisan yağmuru gibiydi gelişin
Aniden ve kısacık yağışın
Gelişinde mutlu gidişinde üzgün bakışım
Toprağım sana kanmadan gitmeye ne hakkın vardı?

Yine kaldı bir başına sonserseri
Dolanıyor seninle dolaştığı yerleri
Kokun sinmiş açmıyorum penceremi
Geldiğine inanamadan gitmeye ne hakkın vardı

y. tarihi 29-07-04 Saat 16.000
Salih ÖZALAŞAN

(Şiirlerimin annesine ithaf olunur)