Ne Hakkın Vardı? Şiiri - Fatih Tekiner

Had bilmez gönlüne uyup da bana
Eziyet etmeye ne hakkın vardı?
Kölelik kalkmışmış vallahi yalan
Sevgimi satmaya ne hakkın vardı?

Gören melek sanır bir kez gülünce
Ne kadar da masum, kendi hâlince
Mangalda köz kalmaz lafa gelince
Terk edip gitmeye ne hakkın vardı?

Hani hep dosdoğru yaşıyordun sen?
Aşkın için dağı aşıyordun sen?
Hani yalnız ümit taşıyordun sen?
Birden kin gütmeye ne hakkın vardı?

Benden uzak olsun derdin zulümler
Kazanamaz asla derdin zalimler
Saf değiştirip de her gün ölümler
Sunup tüketmeye ne hakkın vardı?

İkimizde bahtiyardık ilk başta
Önümüz vuslattı her zaman düşte
Üşütmezdi bizi zemheri, kışta
Gözümde bitmeye ne hakkın vardı?