Ne Hakkın Var Gülü Yaralamaya

Bülbül-ü şeydanın zarı var sende
Ne hakkın var gülü yaralamaya
Sevdanın ateşi narı yar bende
Ne hakkın var külü yaralamaya

Aşka mesken olmuş sevdanın yurdu
İçimi kemirir gönlümün kurdu
Beni can evimden yürekten vurdu
Ne hakkın var kulu yaralamaya

Yar seni görmeye sabrım kalmadı
Boşa koysam dolmaz dolu almadı
Derdimi söyledim teller çalmadı
Ne hakkın var teli yaralamaya

Gül benzin sararmış solmuş gül gibi
Alevi ateşi sönmüş kül gibi
Kapında ölmüşüm sanki el gibi
Ne hakkın var eli yaralamaya

Yıldırımım senden ölsem de geçmem
Namerdin köprüsü olsa da geçmem
Abu hayat suyu verse de içmem
Ne hakkın var seli yaralamaya