“ne haddime ben kimseyi hakir göreyim.
ne haddime ben kimseyi yüce göreyim! ”
bir döngü içindeyiz ki ne üst var, ne de alt,
bu yüzden ki, alt-üst olanların öyküsüdür bu hayat.
gün gelir yıllar yükü cefa tadar sefayı
an olur bir sarsıntı yıkar nice sarayı.
insanı, olguyu sınıflamak niye?
öğrenmeli, evren denli yargısız olmayı.
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 07:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!