Ne Hacet Şiiri - Efraim Erdoğdu

Dönüp birbirine bakınca yüzler,
Gönülden gönüle yol bulur gözler.
Silinir ahitler silinir sözler.
Aşk ise adresin ize ne hacet?

Gündüzüm karanlık gecem zifiri.
Uyutmuyor beni sensizlik fikri.
Dilimde isminden bir aşık zikri,
Daha söyleyecek söze ne hacet?

Küskünlüğün kıştır dondurur beni,
Bir çiçek misali soldurur beni,
Yanağımdan akar baharın seli.
Hayalin dururken yaza ne hacet?

Doğmayan güneşim, dolmayan yaşım!
Gönlümü tok tutan biricik aşım!
Unuttu neşeyi şu garip başım.
Yüreğim savrulur küle ne hacet?

Sensizlik bu değil, bu olmamalı,
Hayatımda tebessüme yer kalmamalı,
Hayalin yüreğime gam salmamalı,
Gönlümde aşk varken sana ne hacet?

Sakın ha kırılma gücenme bana!
Bu sözler bir tahkir değildir sana.
Eyvallah, ne gelirse senden bu cana.
Ben aşığın oldukça nar'a ne hacet?

Ey nigar! Kış günü gülmü olurmuş?
Sevda ateşinde külmü olurmuş?
Yar aşkından yanan dilmi olurmuş?
Zehir olsun elinden bal'a ne hacet?

Asfaltlı yollarda takılır ayaklarım.
Muallakta sesini arar hep kulaklarım.
Gözlerin yıldızdır mehtapsa yanakların,
Gülüşün bir umuttur dal'a ne hacet?

Bir gece lütfedip rüyama buyur.
Ne bir şeyler söyle ne bir ses duyur.
Dizimin dibinde öylece otur.
Gözlerin konuşurken dil'e ne hacet?

Bitmeyince ömür, bitmez basamak.
Devleride çökertir hicran taşımak.
İşkence gibidir ya bazen yaşamak,
Cananı olmayınca cana ne hacet?