Ne Hacet Şiiri - Cahit Konut

Kılavuz istemem görünen köye,
Ben yalnız giderim, kula ne hacet.
Engelli dağlarda yürürüm yaya,
İnişsiz-yokuşsuz yola ne hacet.

Ne kara olduğun bildim bahtımın,
Ne garip olduğun gördüm tahtımın.
Üzerinde bir alp yoktur atımın,
Ayaklar yürümez nala ne hacet.

İnsana gitmeyen bütün yol bozuk,
Canlıya yapılan zulüme yazık.
Bağlasam sırtıma bir günlük azık,
Götüremediğim mala ne hacet.

Özgürce koşmuyor böceklerimiz,
Umutla yeşermez göceklerimiz.
Boynu bükük kalmış çiçeklerimiz,
Kokusu olmayan güle ne hacet.

Bazen olur deli deli eserim,
Bazen olur ben hayata küserim.
Kendi göbeğimi, kendim keserim,
Kalkarım ayağa ele ne hacet.

Her insanı kötülerle sayarsan,
Her doğruyu gören, gözü oyarsan.
Her söze-kelama yasak koyarsan,
Konuşamayacaksam dile ne hacet.

Hizmette eş tutmuyorsan semtleri,
Sağlam imar etmiyorsan kentleri.
Eğer yıkar isen sağlam bentleri,
Köklerimi söken sele ne hacet.

Mutlu olur insan murat alınca,
Huzur bulur menziline varınca.
KARAC’OZAN; Kara yere girince,
Halıya, kilime, çula ne hacet.

29 Mayıs 2020 GÖLBAŞI