Ne Haber Şiiri - Kalemini Konuşturan Kadın

Güzel bir haber duymayalı çok oldu
Haber izlemiyorum artık
Kedim de yok ki sırnaşıp sevsin beni
Kahve içsem yalnız olmuyor
Şekeri de yasakladı doktor
çayda içilmez şimdi
Sesini de duymuyorum nice zamandır
Bir resmin var sadece kalabalıklar içinde bir yerde duruyorsun
Gülümsüyor yüzün belli belirsiz
Uyku desen çoktandır gitti benden
Farkettim ki tavan beyazmış duvarlar kara bir pencere
Yastığım da eskimiş
yüzüme sürtüyor çapaklanmış yüzü
Üşeniyorum sabaha uyanmaya
geceden kahvaltı soframın yalnızlığı geliyor aklıma ürküyorum apansız
Hoş kahvaltı ediyorum da sayılmaz
muslukta çalkalanmış lekeli bardakta çöplü çay içiyorum
ona da çay denirse
ve yanında
çöpte bulduğu kırıntıları yiyen martı misali akşamdan kalma birkaç lokma
Depresyonda değilim hayır
hala sabahları gazeteleri ben alıyorum
çöpü çıkarıyorum akşamları kapının önüne
İşe gidip gelirken bilbordlara bakıyorum
Hayatımın rutini devam ediyor etmesine...
Her şeyi sen varmışsın gibi yapıyorum
tek sorun
sensiz hiç tadı yok buraların
bilmiyorsun tabi
seni öyle çok sevdim ki haberin yok
haberin yok içimde öyle bir sen varsın ki
Bir yıldız gibi uzak bir yıldız kadar güzel
sen bile sevemezsin kendini benim seni sevdiğim kadar
Korkarsın
Korkarsın bir yıldız gibi kayıp yok olmaktan