Ne Güzeldi Ölmek Derim Şiiri - İdris Çetin

Daha yarım asır geçmeden zamandan,
Necip milletin torunu, kaybetmiş benliğini.
Düşünce hissi kalmamış, utançsız hayâdan,
Düşmüşe dönmüş, büyük bir kayadan.
En kuytu köşelerde kaybetmiş benliğini,
Satıyor elindekileri, lakin bulamaz kimliğini.
İslam’ı yaymak için seferberdi, necip millet,
Karşısında çözülüyordu, düğüm düğüm zillet.
Dava; Hak, hukuk davası gerisi boş kazan,
Kaynar gibi gözükür, çaresizce yakar taban.
Safımız kesin belli olmalı bu âlemde,
Bütün maharetimiz, gözükmeli bu âlemde.
Hakkın karşısında hiç doğrulmaz batıl,
İman kıvılcımına, an geçirmeden katıl.
Varsa içimizde münafık, arınmalı hemen,
Yanına kalmayacaktır, bize kurduğu her dümen.
Avrupa’nın refahı için seferber olamam,
Çağ atlayacağım diye, batı kültürüyle yoğrulamam.
Dişlerimi söktürürüm, mukaddesatımı çiğnetemem,
Kör, topal gezerim; zillet altında yaşayamam.
Tufan olur, yaş tomurcuklu gözlerim,
Görmesin haksızlığı, taşımasın dizlerim.
Din, iman, vatan kutsaldır bizim için,
Vatanımızı ve milletimizi korumak için.
Baş gövdeden ayrılır, şüphe duymadan,
Kan; sel olur, ölümü hiç saymadan.
İman ve şahâdet benim kanımın rengi,
Kıyamete dek sürecektir, hakkın cengi.
Hakkı yüceltmekle zalimlerin tacını tahtını,
Başına geçiririz, onun belalı kara bahtını.
Tank, tüfek bizi korkutmaz, hatta füze,
Hak ve adâleti çıkarırız, korkmadan düze.
Kaldırmak için Hakkı, cesedimi çiğnetirim,
Düşmana karşı, enerji dolu kanımı set çekerim.
Kuran ve sünnet Peygamberimin yoludur benim,
Bu çatı altında, ne de güzeldi ölmek derim…

Konya / 1991