Ne güzeldi
Köyümüz yeşillikti
Küçük bir istasyonumuz vardı
Biz hep oraya giderdik
Ne güzeldi
İçinden geçerdi tren köyün
Vagon peşlerinde koşardık
Biz hep el sallardık trene
Ne güzeldi
Taş atmazdık hiç
Kırmazdık camlarını
Biz hep selam ederdik trene
Ne güzeldi
Dizdiğimiz ufak taşlar raylara
Oturur saatlerce trenin geçmesini beklerdik
Biz hep usanmaz uslanmaz çocuklardık
Her trene bineceğimde
Ayrı sevinirdim sanki şefiydim
Köyümü de sahiplenirdim
İçinden geçen treni de
Her peronun ucunda beklerdim
Sanki özlerdim
Yansıyan ışığı gözlerim olur
Çaldığı düdük nefesim
Her hareketinde bir birinden ayrılır tamponlar
Biri kaçarken diğeri kovalar
Aşıklar sarmaşıktır vagonların koridorlarında
Delidir onların aşkı hem de çok deli
Ne güzeldi
Köyün yorgun deresi
Dere önünde kahvehanesi
Yeşillenen bahçesi ne güzeldi
Ne güzeldi
Uzun boylu ağaçlarımız
Yeşil yapraklı dallarına tırmanırdık
Tırmanmak ne güzeldi
Ne güzeldi
Köyün arasında demiryolu
Yukarıdan aşağıya inen yük katarı
Katarı saymak ne güzeldi
Ne güzeldi
Geçip giden katarın ardında parlayan raylar
Raylar ortasında sıralı traversler
Traversten traverse zıplamak ne güzeldi
YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 14\10\2014
Kayıt Tarihi : 10.6.2018 13:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!