Ne Güzeldi Şiiri - Mustafa Halis Dikmen

O büyük şehire gittiğimde orada olduğumu haber vermiştim.
Çok sevdiğim bir arkadaşım olman güzeldi.
Benimle konuşman daha da güzeldi...

'Buralara kadar gelmişsin, görüşelim istersen' dediğinde
Niye reddedeydim ki?
Şehrin diğer ucunda olmak umrumda değil.
Gidilecek olan yola değerdi...

Az bildiğim bu şehrin hiç bilmediğim o yerinde buluştuk.
Yerin adı mı?
Bilmiyorum.
Bir geyiktir dönerken, önümde kapuçino,
varsa yanındaki çikolata,
üstünde yüzüyordur emin ol.
Seninle muhabbet etmek kadar olmasa da bir hazdır...

'Sana bir şey anlatacağım ama kızmayacaksın'
dediğini hatırlıyorum.
Niye kızayım ki?
'Ben okuldayken seni seviyordum inanır mısın? '
dediğinde sevinç, şaşkınlık, tedirginlik, heyecan...
Aşure ile bu kadar benzeşemezdik...

Sana 'yok artık! ', 'İnanmam! ', 'Emin misin? ' demem sana kızmam değildi.
Sadece kendimi hiç beğenmememdi.
Sadece şaşırmamdı, habersiz olmamızdandı.
Anlayamamış olmamdandı...

'Ben de seni seviyordum' dediğimde çözüldü düğüm.
Yalnızca bizi engelleyen bir zaman aşımı.
Geçen onca yıl.
Geçen zamana inat, gözlerine baktığımda aynı sevimli kızı görmenin heyecanı.
Zaten görüyordum ama o an bir başka görüyor olmanın sevinci.
Esen Şubat rüzgarını meltem eden bu aşk!
Ne güzeldi...

Ne güzeldi seni yıllar sonra bile biraz sevmek
Ve,
Bunun şu anki bir hayal olduğunu bilmek bile
Ne güzel...

07.02.2011