Ne Güzel Uymuş Şiiri - Ali Bilecen

Bir bütünden yaratıldık, biz ama
Cemalde İnsana, ne güzel uymuş
Sohbete tat verir, bağlama ama
Bal yapmak arıya, ne güzel uymuş.

Edepli yaşamak, her fertte amaç
Yeşillik sunamaz, rahmetsiz kıraç
Gönülden gönüle, bir kanal yol aç
Hitapta duyguya, ne güzel uymuş.

Bal vermeyen arı, özden anlamaz
Cahil anlatmaya, sözcük bulamaz
Dil yarasın, sargı bezi saramaz
Merhemde yaraya, ne güzel uymuş.

Bağ kütükte, salkım nimet yetişir
İnsanoğlu, nefsi uğruna itişir
Bütün evren, bir noktada bitişir
Var etmek, Tanrıya ne güzel uymuş.

Malı tatlı gelir, süslü dünyanın
Değeri biçilmez, bir damla kanın
Farkına vardın mı, bakıp doğanın
Mehtapta havaya, ne güzel uymuş.

Türlü nebat biter, yağarsa rahmet
Son nefese kadar, kesilmez kısmet
Sularda canlıya, sunulmuş hikmet
Mavide deryaya, ne güzel uymuş.

Kapanmaz, bir türlü gönül yarası
Ölüm! Anlık, kaşla gözün arası
Herkes bilir, konak yeri burası
Yalanda dünyaya, ne güzel uymuş.

BİLECENİM, ömür hızlı yürünür
Çabuk geçer, yolun sonu görünür
Neden yılan, kol kanatsız sürünür
Dengede doğaya, ne güzel uymuş.