Ne Güzel Suçtur Öfke Şiiri - Lokman Kurucu

aşağıda rüzgarla kavgada bir otobüs
önünde ipsiz uçurtmalar gibi altılar
okyanusun tuzundan denize karışmışlar
kusulmuşlar şehirlere caddelerde doğrulmuşlar
gözleri tam açılmamış burunları olmamış
kafaları demirden ayakları kireç elleri bakır

aşağıda korkuya park edilmiş bir araba
çatlak camının ardında eroin titreyen bir altı
üç önlüğe bölünmüş üçünde koşmalar lunaparklar
üç küçük kalbe sığmayacak korkular
toplasan altı çarpsan altı dokunsan ah şeytan
yanlışı doğrusu altı

aşağıda bir beden adı altı
yokluklar donmuş ağzında
yanında sarı poşet
içinde cennet yapışkanları
çekilse Azrail kuşları
içilse İsrafil şarkıları
çekilmiş işte içilmiş
hiçbir altı göremeyecek bir leş

aşağıda bir beton adı altı
kaç odası var her birine kaç altılar sığar
her kapısı altına ve uykuya sağlık
koltukta ceylan duvarda geyik
bir ayı ölüsü var yerde altı biçiminde
bir pencere yapma göllere açılan
bir balkon parmağını uzatsan gök ve Meryem
İsa, ezik İsa, gel gör üçün altı
bu kefe babanınsa adı altı olsun

aşağıda bir silah !
çocukmuş sevmemişler
büyümüş görmemişler patlamış duymamışlar
ki tanrı sırtına rakip bir sırta verip ruhunu
kurtulmuş ol’mamaktan
görevi altıları altılardan ayırmak
korumak altıları altılardan
bir otobüs bir taksi bir leş ortasında yazık
onun da adı altı olsun! Olsun!

ben yine uykusuz göğsümde saat altı
boğazımda yanan Newroz lastiklerinin tadı
bir tükürsem bin kötü altının nefesi
kızacak silah, tutuşacak kara masalarda
binlerce sayfa cehennem ah

Tarlabaşı’ndan bildiriyorum sayın altılar
bir pencere önünde titreyen elim değil evrim
ve sabah-sabah ne güzel bir suçtur öfke!