Ne Güzel Kestin Parmaklarımı

ne güzel kestin parmaklarımı... ey hayat! usta denizçakısı! sevgili sulina! bir bir okşadın kılcal damarlarımı... ufacık, kırmızı balıklar gibi düşüverdi avuçlarıma... herkesin kabuğuna çekildiği saatlerdi... ne güzel kestin parmaklarımı! ne güzel! yumuşakça... kimseler katılmadı kanıma...

yüzeylerde bir yerde, çığlıklar, siren sesi...
üç gün üç gecedir bu hummalı arama...

derim ki acılar taçlanmaz kıymık batmakla! sular sığ, kulaç uzun... derim ki düşünün buz dağlarını, batık gemileri, dipten gelen dalgaları... düşünün, vatozların kumlara saklanan öfkesini, kalbini bir korsanın piranalar ağzında... sular uçurum, kulaç kısa! düşünün, yosun tutmaz üzüntüleri, gündelik kaygıları...

ey hayat! inciler istemedim senden
tılsımlı yüzükler de...
iyi ki kestin parmaklarımı...
derinliğin bana yeter!