Ne güzel bir hikayenin sonuyduk!

bir nisan yağmurunda
kendinden göç edişini seyrettim
ormanların yeşili vardı gözlerinde
beklemenin verdiği yorgunluk
ama yine de özgürdük
sen her zamanki gibi
nisan yağmurlarıyla
saçlarını gürleştiriyordun damda
ben elimde şemsiye
sizin evin önünden geçiyordum
fikir parçalanmışlığı vardı
sanki yüzünde
ben hiçbir savaşı senin için vermedim
akşamın ayrılığı
gündüzün aydınlığıyla gidiyordu
ya vardın ya yok
yokluğumun içindeki sen
varlığımın içindeki sen
gittikçe daha da hiçleşirken
bir daha bu dünyada olmamak üzere
seninle sözleşmişken
ne güzel bir hikayenin sonuyduk!