Söndürmekse gaye hasret közünü,
Alevler içinde donmak ne güzel.
Eritmek istersen hüznün buzunu,
Üşüyen bedende yanmak ne güzel.
Kaynarsa duygular hep için için,
Tarifi yapılmaz içteki göçün,
Sevda peteğine bal yapmak için,
Sevgi çiçeğine konmak ne güzel.
Umut olsa yüreklere ekilen,
Nefret olsa tutam tutam sökülen,
Yunus ile Mevlana’dan dökülen,
Hoşgörü suyuyla yunmak ne güzel.
“Aşk için ölünür” derler ya hani,
Gerçek seven düstur edinir bunu,
Armağan olarak tekmil cihanı,
Ay yüzlü canana sunmak ne güzel.
Söyleşirken sazlar zaman telinden,
Dökülür nağmeler gönül dilinden,
Sevgi iksirini dilber elinden,
Yudum yudum içip, kanmak ne güzel,
Hedef isen ayrılığın taşına,
Mutlak gelir bir gün düşer başına,
Aşk oduyla pişen hasret aşına,
Yari düşünerek banmak ne güzel.
Solunca yüzlerde sevda güneşi,
Tutuşur ardından hicran ateşi,
Önceden görülen o tatlı düşü,
Yeniden yaşayıp, anmak ne güzel.
Kayıt Tarihi : 3.8.2007 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'armağan olarak tendeki canı'
'ay yüzlü canana sunmak ne güzel'
demişsinizki;hak şairlerinin bu tabirleri kullanması pek hoş düşmemiş.
zira;tendeki can haktan emanettir.ondan başkasına feda edilmez.feda ettiğin nebi bile olsa caiz olmaz.çünkü;nebilerde canlarını onun yoluna feda edebilirler.başkasına edemezler.
saygılar,selamlar.
TÜM YORUMLAR (2)