Etrafa ibretle bakabilene,
Güle uzanınca batan hâr güzel.
Gönlünü sevdaya yakabilene,
Vuslattan uzakta olan yâr güzel.
Dünyanın malına tamah edenden,
Ömrünce onlara semah edenden,
Sevap değil daim günah edenden,
Her zaman her yerde tövbekâr güzel.
Ahirin fikriyle dönersen öze,
Allah’ın adıyla başlarsan söze,
Sürersen toprağı secdede yüze,
Boşa değil başa yağan kar güzel.
Nebi bize etti onca vasiyet;
Sanma sakın değil onlar eziyet.
Hakk’a doğru ise daima niyet,
Elzemle dopdolu o ambar güzel.
Nesneler gelince kendince dile,
Muammadır hepsi sanki akile.
İnsan-ı kâmile çekilen çile,
En güzel ödüldür; ah ü zâr güzel.
Kayıt Tarihi : 19.4.2009 23:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!