ne güne kaldı ne ünle
öldüğüne gamı yemem
yarına saldı ne dünle
başka şeyleri diyemem
merdin bozulur klavye
çığırından döndü evye
elden geçen koca levye
yalnız başına yiyemem
gülsem gözlerin hoşça
bakar durur mu boşça
karlar yağdırdı kışça
üstüme sako giyemem
kıyına düştükçe yolum
buzlanırsa sağım solum
omzunda kalırsa kolum
neyi deseniz duyamam
ozan efem dalga hırçın
urganı ucundan kırçın
uyku tulumunda karçın
yol kıyısında siyemem
karçın: 1. Yün tozluk, kalçın. 2. Yünden dokunmuş torba, çuval.
020712denizli
Kayıt Tarihi : 2.9.2012 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!